15. de wraak

Op een dag zat Abraham voor zijn tent bij het eikenbosje. Sinds de ontmoeting met professor Dijkgraaf op de markt in Hebron stond Abram erop dat hij voortaan Abraham genoemd werd, en Sarai Sara. Ook hier had Sara(i) zich uiteindelijk weer zuchtend bij neergelegd. 'Sara!' riep hij. 'We hebben bezoek!' Hij had drie mannen zien naderen. Imposante mannen waren het. Het leken onaantastbare reuzen. Het soort mannen dus, dat je niet tegenspreekt. 

Toen de drie mannen aan de maaltijd zaten die Sara en Abram hen aangeboden hadden, zei één van de drie tegen de oude Sara: 'over een jaar zul je moeder zijn.' Ondanks dat dit mannen waren die je niet tegensprak, trok er een glimlach om Sara's lippen. 'Waarom lach je?' bulderde de man. 'Ik lachte niet', haastte Sara zich, geschrokken. 'Je lachte wel', mopperde de man. 'Daar hou ik niet van.'

Na het eten stond Abraham met de drie uit te kijken over de vlakte. 'Wij zijn gezonden om wraak te nemen op die steden. We zullen ze vernietigen', wees een, op luchtige toon. Abraham twijfelde geen moment dat de drie dat ook werkelijk zouden doen. Een peulenschilletje zou dat voor ze zijn. Hij rechtte zijn oude rug en zei voorzichtig: 'maar als er vijftig burgers onschuldig zijn, doden jullie hen dan ook?' De wreker keek Abram aan. 'Vooruit, die vijftig zal ik sparen. 

Abraham voelde dat er onderhandelingsruimte was. Hij zei: 'En als het er maar veertig zijn?' 'Ook goed', zei de wreker. 'En dertig? Twintig? Tien?' 'Jaja' riep de wreker. Toen Abraham zweeg, sloeg de wreker hem amicaal op zijn rug. 'Jij hebt een grappige manier van onderhandelen, ouwe!' zei hij. 'Meestal willen ze meer, maar jij wil minder!' 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen