11. de rijkdom

Abram had lekker verdiend aan het onderonsje van de Farao met zijn vrouw Sarai. Hij vertrok met zoveel vee en mensen weg uit Egypte, dat er te weinig land was om alle monden te voeden. Het leek Abram daarom beter om de karavaan te splitsen in twee groepen: de groep van zijn neef Lot en de groep van hemzelf. Hij keek met Lot uit over het land en vroeg hem om te kiezen: naar rechts of naar links? Links was het land dor, maar rechts, op weg naar de steden Sodom en Gomorra was het land vruchtbaar. Lot koos voor het vruchtbare land. 

Abram vestigde zich in het eikenbosje van Hebron. Hij blaakte van zelfvertrouwen, omdat hij voelde dat Lot de verkeerde keus gemaakt had. In het vruchtbare land was iedereen oorlog aan het voeren, met opstanden, bondgenootschappen, onderwerpingen en vluchtelingen. Dertien jaar lang strijd. Wat een werk! Abram was blij dat hij in zijn eikenbosje zat. Bovendien was het slim, want in het eikenbosje zitten kost geen geld, maar oorlogvoeren wel. 

Er kwamen wel eens vluchtelingen langs het eikenbosje. Zo vernam Abram dat zijn neef Lot gevangen was genomen door Kedorlaomer en de zijnen.  Dat ging Abram toch te ver! Deze oorlog zou hij wel eens kunnen winnen, calculeerde hij. Hij verzamelde 318 behendige en bewapende mannen en achtervolgde Kedorlaomer helemaal tot Damascus. Hij heroverde alle oorlogsbuit en bovendien zijn neef Lot. 

De achtergeblevenen van de vruchtbare land waren verrukt! Ze zeiden: 'hou de oorlogsbuit, maar geef ons onze mensen!' Daar wilde Abram niks van weten. Hij gaf, maar minus de onkosten die hij gemaakt had, de hele buit terug aan de slachtoffers. Hij zei:' Ik wil niet dat jullie kunnen zeggen dat je Abram rijk gemaakt hebt.' Terug in het eikenbosje prevelde hij: 'want ik ben het, die jullie rijk heeft gemaakt!' en dan glimlachte hij. 


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen