24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde. 

Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij de mannetjesdieren in de andere weide. 

Na zeven jaar was Jakob eindelijk getrouwd. Jakob had geen idee van de werkelijke grootte van een stijf geworden mensenpiemel. Met het hout van de terebint, dat bij de schapen goed werkte, had ze bij zichzelf onderzocht wat een aangename maat was. Dit houtsnijwerk had Jakob meegenomen voor de bruid, op hun eerste nacht samen. Ze was gesluierd in de tent gekomen, zenuwachtig, om twee redenen. Ten eerste wist ze dat Jakob niet haar maar Rachel verwachtte. Ten tweede was ze wat betreft het liefdesspel nog minder ervaren dan Jakob. Jakob had immers al die landbouwexperimenten gedaan. Lea wist echt niet wat ze kon verwachten. 

Jakob was die nacht zo ingespannen bezig om met haar piemel van terebint haar werkelijke sekse te verhullen, dat ze pas na afloop van dit liefdesspel ontdekte dat ze door Laban was bedrogen. Toen Jakob beklag deed, schonk Laban Rachel alsnog, maar op voorwaarde dat Jakob nog eens zeven jaar voor hem zou werken.