25. de harem

Lea was nu de echtgenote van Jakob, maar haar zuster was dat ook. Het was duidelijk dat Jakob en Rachel nog even gek op elkaar waren als toen ze elkaar zeven jaar geleden voor het eerst gezien hadden. Lea voelde zich buitengesloten. Ze verlangde naar een kind voor zichzelf, om zich verbonden te voelen. Ze begreep al snel dat ze van de terebint-piemel van Jakob weinig kon verwachten. Toch kreeg Lea het voor elkaar om zwanger te worden. Jakob begreep niet hoe ze het gedaan had, maar zij was, als aanstaande vader, toch blij. Haar mannelijkheid werd erdoor bekrachtigd. Lea herhaalde haar kunstje vier keer, waardoor er nu vier zoons in het gezin waren: Ruben, Simeon, Levi en Juda. 

Rachel was verdrietig en jaloers. Ze smeekte Jakob om haar ook kinderen te schenken. Jakob voelde een grote verantwoordelijkheid. Aan het zaad van een ram kon Jakob wel komen, maar het zaad van en mens? Ze vroeg daarom Lea om raad, maar die weigerde haar methode prijs te geven. Rachel bood aan om haar slavin Bilha te gebruiken als draagmoeder. Daar stemde Lea mee in. Spoedig werd voor Rachel op deze wijze een zoon geboren. Ze noemde hem Dan. 

Tijdens de tarweoogst vond de Ruben, een opgeschoten tiener inmiddels, rijpe liefdesappels. Bedwelmend roken ze! Jongens als Ruben hebben niet veel nodig om in vervoering te raken. In die staat, met de liefdesappels tegen zijn kruis gedrukt, trof zijn moeder hem aan. Lea keek naar de vruchten in zijn handen en lachte. 'Zijn die voor mij?' vroeg ze. 'Natuurlijk, zei Ruben, hevig blozend. 

Even later zag Rachel Lea met de liefdesappels. 'Mag is die?' vroeg ze. 'Eerst neem je m'n man, en daarna ook nog de liefdesappels van mijn zoon?' zei Lea. 'In ruil mag jij met Jakob slapen!' zei Rachel, en zo gebeurde. De liefdesappels hield Rachel. Negen maanden later baarden Jakob en Rachel hun zoon Jozef. Wie van de twee zwanger geweest was van de liefdesappels van Ruben vertelt het verhaal niet. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen