27. de angst

Nadat Laban definitief afscheid had genomen van zijn dochters en kleinkinderen, trok de hele troupe verder. Steeds meer naderden ze Jakobs geboorteland, het land waar Ezau woonde. Ezau, wiens eerstgeboorterecht Jakob ontnomen had. Naarmate de tocht vorderde werd Jakob steeds nerveuzer. Eerst stuurde ze verkenners vooruit. De verkenners kwamen terug met de mededeling dat Ezau onderweg was met vierhonderd man. Oei!

Jakob verdeelde zijn gezelschap in tweeën. Haar gedachte was: als Ezau een groep doodt, is de andere groep nog over. Vervolgens maakte ze nog kleinere groepen, van knechten en vee. Alle groepen kregen van haar de opdracht mee om zichzelf onmiddellijk aan Ezau aan te bieden, als geschenk van zijn broer Jakob. Ze stuurde iedereen vooruit, maar bleef zelf achter aan de rivieroever. 

Terwijl iedereen de gevaarlijke Ezau tegemoet liep, legde Jakob zich bij het water te slapen. Daar, onder de duistere sterrenhemel, naderde haar een onbekende man. Een zachtmoedige man, die lekker rook. De man wist niet wie Jakob was en zij kende de man evenmin. Ze spraken niet, maar bedreven de liefde in het maanlicht. Hun passie was zo intens dat Jakob haar liezen verrekte. 'Hoe zal ik je onthouden?' vroeg de onbekende minnaar. 'Onthoud mij als Israël', zei Jakob, omdat ze dat een mooie naam vond. 

Terwijl ze mank liep, voegde Jakob zich weer bij de groep die ze vooruit gestuurd had. Ze liep weliswaar mank, maar voelde zich energiek. Ze nam Rachel en Jozef bij de hand en liep voorop, Ezau tegemoet. Die naderende vanaf de andere kant, inderdaad met vierhonderd man. Jakob hield halt en maakte zeven diepe buigingen. Ezau rende zijn broer tegemoet en sloot die in zijn armen. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen