28. de verkrachting

Jakob was teruggekeerd was in haar land. Ze had vrede gesloten met haar broer Ezau en had zich daarna met haar harem vlakbij de stad Sichem gevestigd. In Sichem heerste koning Chamor. Chamor had zijn zoon Sichem genoemd, wat een beetje wonderlijk was, omdat de stad waar hij woonde óók al zo heette. In de harem van Jakob waren niet alleen zonen. Er was één dochter; ze heette Dina. Op een dag ging Dina Sichem bekijken. Ze bedoelde de stad, maar trof daar de koningszoon. 

Sichem begreep Dina's belangstelling voor Sichem helemaal verkeerd. Dat misverstand leidde ertoe dat hij haar overrompelde. Hij hield zich niet in. Hij randde haar aan. Hij verkrachtte haar. Hij kon zijn driften niet beheersen. Zijn verkrachting was een heel onhandige manier om haar te vertellen dat hij erg van haar onder de indruk was. Hij was smoorverliefd op haar! 

Chamor hoorde van de verkrachting en van de verliefdheid van zijn zoon. De koning besloot meteen te handelen. Hij haastte zich naar Jakob. Hij bood deze nieuwe bewoner van zijn land aan om zich op alle manieren te vervlechten met het land. De liefde zou de onder helen, hoopte Chamor. 

Intussen hadden Dina's elf broers van haar gehoord wat er gebeurd was. Hun enige zuster was verkracht door Sichem. De hele stad had zich tegoed gedaan aan hun onschuldige zuster! Toen zij eveneens bij Jakob verhaal kwamen halen, hoorden ze van Chamors voorstel. De broers overlegden buiten de tent en kwamen toen met een voorstel. Ze zeiden dat ze akkoord gingen met Chamors voorstel, maar op voorwaarde dat alle mannen in de stad zich zouden laten besnijden. 

Sichem (de zoon) was verrukt! Sichem (de stad) was zo gezagsgetrouw dat de besnijdenis van alle mannen direct kon plaatsvinden. Besnijdenis is geen lolletje! De mannen van Sichem lagen met koorts in bed. Twee van Dina's broers - Levi en Simeon -  grepen hun kans om wraak te nemen. Ze slachtten alle mannen in de stad af. De huizen roofden ze leeg. Het vee, de vrouwen en de kinderen voerden ze af. Sichem was leeg. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen