29. de doden

Jakob was ongelukkig. Haar dochter was verkracht en haar zoons hadden als vergelding een hele stad uitgemoord. Een hele stad! Het leek Jakob nu beter om de benen te nemen. Wegtrekken wilde ze, maar ook boete doen. Nadat ze vertrokken waren kreeg Jakob een inzicht. 'Rachel', zei ze, 'Het is beter als je afstand doet van de relieken van je vader. Het voelt niet goed om die bij ons te houden.' Rachel gaf ze met tegenzin en Jakob begroef ze onder een boom. 

Nog verderop ontmoette Jakob een man die haar bekend voorkwam. Hij rook lekker en hij was zachtmoedig. Jakob schrok: dit was haar minnaar van de nacht bij de rivier! Haar hart en haar baarmoeder maakten een sprongetje. Weemoedig zag ze de man weer vertrekken. Jakob begreep dat deze liefde niet kon. Gelukkig voelde ze dat ze zijn vrucht in zich droeg. Niet lang daarna beviel Jakob van een zoon. Rachel zei: 'Ben-Oni, dat is een leuke naam!' 'Onzin', zei Jakob. 'We noemen hem Benjamin.' 

Rachel voelde wel aan dat Benjamin haar zoon niet was. Het leek wel alsof dit kind de vrucht was van een liefde die Jakob voor haar geheim hield. Jakob gedroeg zich merkwaardig. De naam Jakob was uit de gratie. Jakob wilde voortaan Israël genoemd worden. Kort daarop stierf Rachel. 

Jakob, Israël dus, was met haar hele meute aangekomen bij haar vader Izaak. De oude, blinde vader had het sterfbed dat hij vlak voor de foutieve zegening van Jakob had ingezet, opgerekt tot het moment dat hij zijn bedrieglijke zoon zou terugzien. Hij kon rusten in vrede. Jakob en Ezau begroeven hem in de grot bij Abraham en Sara. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen