34. de honger

Safenat-Paneach - zeg maar Jozef - liet grote graanschuren aanleggen. Een aanzienlijk deel van de oogst liet hij daar opslaan voor slechte tijden. Met zijn kijk op de natuur had hij aangevoeld dat die slechte tijden eraan kwamen. Uiteraard had hij gelijk. De slechte tijden waren slechter dan de goede tijden goed geweest waren. Hij hield de schuren gesloten, tot de honger zo hevig was dat hij een heel klein deel van de voorraad ging verkopen. Mondjesmaat!

De honger heerste niet alleen in Egypte, ook oostwaarts, in het land van Jozefs vader Israël. Israël stuurde al haar zoons naar Egypte om er graan te kopen. Alleen Benjamin hield ze bij zich. Haar verdriet om Jozef was nog even groot als vlak na de aankondiging van zijn dood. 

De broers meldden zich bij Jozef. Ze herkenden hem niet, maar hij hen wel. 'Israël stuurde ons, al zijn zoons, om u te smeken om graan', zeiden ze. 'Nee', zei Jozef. 'Er mist één zoon. Benjamin ontbreekt.' De broers hadden al gehoord over de voorspellende gaven van Safenat-Paneach, maar dit verbijsterde ze. 'Hoe...? Maar...?' stamelden ze. 

'Ik hou Simeon hier', zei Jozef. 'Jullie krijgen graan van mij mee. Als jullie meer graan willen of als jullie Simeon terug willen zien, keer dan terug met Benjamin.' Wat konden de broers doen? Het was Safenat-Paneach die de sleutels van de graanschuren had. Er zat niks anders op dan terug te keren naar Israël. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen