36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers. 

De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn vrouwen en kinderen en bijslapen...' rondde Jozef het af. 'We zijn de Israëlieten. We zijn met zeventig.' De farao mompelde: 'zeventig...' 

Jozef was door het dolle heen. Hij stuurde zijn broers op weg om iedereen op te halen. Ze kregen grote Egyptische wagens mee, geld en nieuwe kleren. Benjamin kreeg vijf kostuums aangemeten en ook nog driehonderd zilveren sjekels. Ze kregen tien ezels beladen met  Egyptische lekkernijen en tien ezelinnen beladen met brood en proviand mee. 

Israël zag haar zoons terugkomen uit Egypte, met hun opzichtige wagens. Ze geloofde er geen woord van dat Jozef nog leefde, maar toen ze de overdaad zag die uit de wagens kwam, draaide ze bij. Israël nam plaats op de troon in de wagen en liet zich naar het land brengen dat hen door de farao beloofd was. 'Het vruchtbaarste land van Egypte', had Jozef gezegd. Is dat nu het beloofde land?