20. het nageslacht

Sara stierf. Abraham trof haar dood aan in haar tent. Hij rouwde naast haar baar. Daarna vroeg hij de Hethieten toestemming om haar te begraven in de grot, die hij had uitgekozen. 'Natuurlijk', zei Efron de Hethiet, 'ik schenk je de grot en de akker waar hij in ligt!' Abraham houdt er echter niet van als mensen hem iets geven. Dan moet hij dankbaar zijn en Abraham wilde alleen dankbaarheid betuigen aan zijn god. Vierhonderd zilveren sjekels wilde Abraham betalen, niet minder. 

Hoe moest het nu verder met dat talrijke nageslacht? Sara was dood; Abraham geloofde niet dat de dode Sara hem nog kinderen zou schenken. Ismaël zat in de woestijn, en trouwens, die telde niet helemaal mee, want hij was de zoon van een Egyptische, en niet, zoals het hoorde, via incest tot stand gekomen. Abraham ontbood zijn oudste knecht en zei: 'steek je hand 'ns in mijn broek?' De knecht deed het. Abraham voelde en dacht na. 'Isaak moet het maar doen.' Hij keek de knecht aan. 'Ga terug naar mijn geboorteland en kijk of mijn broers misschien dochters of kleindochters hebben. Ik geef je een bruidsschat mee.' Zo gezegd, zo gedaan. In een mum van tijd was Isaak getrouwd met zijn achternichtje Rebekka. 

Wat de hand van de knecht in Abrahams broek niet voor elkaar kreeg, lukte Ketura, Abrahams nieuwe vrouw, moeiteloos. Ze baarde hem nog zes kinderen! Nog afgezien van de kinderen die hij bij zijn andere bijvrouwen verwekte. Zodra die kinderen groot genoeg waren stuurde hij ze, net als hij met Ismaël gedaan had, ver weg. Ver weg van zijn zoon Isaak, zijn oogappel, de zoon die hij kreeg met zijn vrouw en halfzus Sara. 

Abraham stierf op 175-jarige leeftijd. Ismaël en Isaak begroeven hem samen in de grot, bij Sara. Abraham had zijn hele vermogen nagelaten aan Isaak. Het is begrijpelijk dat Ismaël en zijn nakomelingen daar, tot op heden, best pissig over zijn... 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen