22. de tweeling

Isaak werd bij de bevalling zo in beslag genomen door zijn eerstgeboren zoon, dat hij weinig oog had voor het tweede kind dat Rebekka die dag baarde. Om die eerstgeborene in zijn armen te nemen, moest Isaak eerst het kleine vuistje losmaken om het been van het kind. Dat vuistje was van het andere kind, waarover Rebekka zich ontfermde. Dat was een meisje. Rebekka wikkelde haar jongste kind in een doek en hield haar geslacht geheim, omdat ze wist dat in haar familie de meisjes weinig kansen kregen. 

Nooit zou Rebekka het geslacht van haar oogappel onthullen. Ze noemde het meisje Jakob. Dat leek haar een kloeke, mannelijke naam, die weinig argwaan zou wekken. Isaac had de oudste van de tweeling, een stevige baby met woest rood haar, Ezau genoemd. Ezau hield ervan om buiten op avontuur te gaan, terwijl Jakob liever bij de tenten bleef, waarin het gezin woonde. 

Op een dag kwam Ezau thuis terwijl Jakob aan het koken was. 'Geef mij eens wat', zei Ezau, tamelijk lomp. 'Alleen als ik voortaan de eerstgeborene mag zijn', zei Jakob. 'Ja, wat dondert dat', zei Ezau, die erg veel honger had. 'Echt?' vroeg Jakob. 'Ja joh. Ben jij toch lekker de eerstgeborene' en toen kreeg Ezau een grote kom soep van zijn 'oudere' 'broer'. 

Rebekka hoorde hoe Jakob het eerstgeboorterecht had bemachtigd. Ze vond het een klein beetje lullig voor Ezau, maar ze was vooral trots op Jakobs brutaliteit. Ze besloot om Jakob te gaan helpen om zijn wens officieel te maken. 'Isaak zal binnenkort sterven', zei ze. 'Hij zal dan zijn zegen aan Ezau geven. Als jij je voordoet als Ezau, dan krijg jij officieel alle rechten.'

Blind lag Isaak op zijn sterfbed. Hij kon het kind dat hij zou zegenen dus niet zien. Hij kon nog wel horen en ruiken en voelen. Rebekka had daarom gewacht tot Jakob menstrueerde, omdat haar stem dan laag klonk. Ze Jakobs armen bedekt met een ruw geitenvel, zo ruw als de armen van Ezau. Tenslotte had ze Jakob Ezau's jachtkleding aangetroffen, die rook naar stront, zweet en geronnen bloed. Isaak trapte er vol in. Jakob had nu alle rechten. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen