3. de slang

Hoe lang blijft een paradijs een paradijs? Er kwam een moment waarop Adam vond dat hij voor alles wel een naam verzonnen had. Er kwam een moment, waarop Eva wel eens met iemand anders van gedachte wilde wisselen, dan steeds maar met Adam. Adam had wel een lekker kontje, maar Eva had het leuk gevonden om ook een naam voor iets te verzinnen, en dat Adam dan gezegd zou hebben: 'ja, die naam nemen we!'

Maar het was vooral verveling, dat Eva die ene vrucht ging proberen. Het was de vrucht die Adam 'de verboden vrucht' genoemd had. Eva vond dat een goede naam, omdat de vrucht er gevaarlijk uitzag. In de boom waar de vrucht aanhing, was bovendien een slang. Zou Robert Dijkgraaf gedacht hebben dat de eerste mensen niet bang zouden zijn voor slangen? 

Eva plukte de verboden vrucht en riep Adam. Ze zei: 'Ik wil hem toch proberen' en ze nam een hap. Adam nam ook een hap. De vrucht die uit de slangenboom kwam en die er gevaarlijk uitzag viel niet goed. Adam voelde zich rillerig en koud. Zijn ogen vielen dicht. Eva ging juist gloeien. Ze keek naar Adam en het leek alsof hij verschrompelde. Ze keek ook naar de slang, die er bij nader inzien eigenlijk heel vriendelijk uitzag. De slang lachte naar haar en hij zei: 'Ge zult als God zijn.' Eva had geen idee waar de slang het over had, maar het was zo heerlijk om 'ns een andere stem te horen! Evan bleef nog lang met de slang praten, maar ook met de bomen en met de zon, die ook heel goed bleken te kunnen zingen. Tenslotte viel Eva in slaap. 

Toen Adam en Eva wakker waren, was er iets veranderd. Ze hadden allebei beukende koppijn. 'Ik verveel me hier, Adam. Ik wil weg', zei Eva. 'Het is hier een beetje saai, hè?' beaamde Adam. 'Het is niet alleen dit paradijs, Adam', zei Eva. 'Het gaat ook niet goed tussen ons.' Oei, dat kwam wel aan bij Adam! 'O, maar je laat me hier toch niet achter? Jij bent de enige die naar me luistert!' riep hij uit. 'Je mag wel met me mee. Maar doe wel iets behoorlijks aan. Ik zit maar steeds tegen die piemel van je aan te kijken.' 

En zo ging het. Adam en Eva verlieten de tuin die ze van de professor hadden gekregen. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen