30. de broers

Het talrijke nageslacht van Abraham was niet alleen succesvol als veehouder. Hun eigen voortplanting ging ook erg voorspoedig. Hoe gaat dat, in een Harem... Ezau bijvoorbeeld, die kreeg Oholibama bij Ana en bij Oholibama verwekte hij Jeüs, Jalam en Korach. Enzovoort. Het werd zo druk op het land met al dat vee en al die mensen, dat Ezau wegtrok. Hij had aan Israël (Jakob dus) gezien dat vertrekken en van naam veranderen een succesformule is. Ezau wilde voortaan Elom genoemd worden. 

Israël (je weet wel wie we bedoelen) bleef achter in het land van Kanaän. Haar zoon Jozef was haar lieveling. Zij liet hem een kleurig bovenkleed dragen. Jozef hield Israël graag op de hoogte van de praatjes van zijn oudere broers in de wei. Jozef was een dromerig type. De dromen die hij had, deelde hij met zijn broers. 'Ik droomde dat alle hooibergen voor mijn hooiberg een buiging maakten', zei hij bijvoorbeeld. Maar ook: 'Ik droomde dat de zon, de maan en de sterren voor mij bogen'. Jozef hield van de natuur, zolang hij ervoor niet teveel omhoog hoefde te kijken. 

Jozef ging zijn broers de keel uithangen. Ze beraamden een plan om zich van hem te ontdoen. 'Eerst slaan we hem dood en daarna gooien hem in een put!' riepen ze. Ruben vond dat dat te ver ging. 'We kunnen hem toch niet vermoorden?' vroeg hij. Dus gooiden ze Jozef levend in de put. Daarna gingen ze lunchen. 

Tijdens de lunch in het veld passende een karavaan. 'Kijk!' zei een van de broers, 'Dat zijn de mensen van oudoom Ismaël!' De broers keken elkaar aan. 'Hela', riep eentje toen. 'Wilt u een jongen kopen?' De karavaan hield halt. Ze keken naar Jozef in de put. Het leek hen een goeie koop. De Ismaëlieten voerden Jozef mee om hem in Egypte als slaaf te verkopen.

Ruben had niet met zijn broers geluncht. Hij wist niks van deze transactie. Toen hij in put keek was Jozef daar niet meer. 'Hoe vertellen we dit aan vader?' vroeg hij. Meteen daarna had hij de oplossing. 'We slachten een bokje en drenken Jozefs kleurige bovenkleed erin. Dan zeggen we dat hij te pakken is genomen door een roofdier.' Zo deden ze. Israël was ontroostbaar. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen