31. de zwagerplicht

Israëls zoon Juda vond het niet meer zo gezellig bij zijn broers, sinds Jozef was verkocht. Juda besloot de karavaan te verlaten. Hij sloot zich aan bij een andere karavaan, waar hij al snel een mooi meisje ontmoette. Kort daarop kreeg hij met haar drie kinderen: Er, Onan en Sela. Toen Er groot genoeg was, koos Juda een meisje voor hem uit om mee te trouwen. Ze heette Tamar. Het huwelijk met Tamar was nog nauwelijks voltrokken of Er stierf. 

Het was in deze tijd de gewoonte dat de jongere broer van Er zijn zwagerplicht deed. Zwagerplicht hield in dat Onan, uit naam van de dode Er, bij Tamar een kind ging verwekken. Hij was de pineut, dus. Tamar en Onan deden wat de traditie hen opgedragen had. Telkens wanneer hij in haar lichaam bijna tot een hoogtepunt kwam, trok hij zich uit haar terug. Zijn zaad kreeg zij overal, maar niet waar er kinderen van kwamen. Het zat hem dwars dat hij van het eventuele kind nooit de vader zou zijn, want volgens de traditie bleef Er dat, ondanks dat hij dood was. Niet lang daarna stierf ook Onan. Toen was Sela aan de beurt voor de zwagerplicht. 

Sela was nog maar zo jong! Juda wist dat dit kind zijn zwagerplicht niet kon vervullen. Bovendien was Juda bang dat Sela ook zou overlijden... wie weet wat er allemaal gebeurde in de tent bij Tamar. 'Ga maar weer bij je vader wonen', zei Juda tegen zijn schoondochter. 'We wachten nog even tot Sela wat groter geworden is.'

De jaren verstreken, maar Sela kwam niet. Toen hoorde Tamar dat Juda weduwnaar geworden was en dat hij onderweg was naar haar woonplaats. Ze ging gesluierd langs de weg zitten waar Juda zou passeren. Aan de sluier zag Juda meteen dat deze vrouw een hoer was. Hij had net zin, dus hij vroeg wat ze kostte. Hij had het geld niet bij zich, dus hij gaf zijn zegel en staf als onderpand. 

Maanden later hoorde Juda dat zijn schoondochter zich als hoer had laten betalen en nu zwanger was. 'Breng haar weg en verbrand haar', gebood Juda. Blijkbaar was Juda bij machte om zulke beslissingen te nemen, want Tamar werd weggevoerd. Onderweg toonde ze hem zijn zegel en zijn staf. Juda begreep het. 'Ik had Sela veel eerder bij haar moeten brengen', zei hij. Hij blies de executie af. Kort daarna beviel ze van twee zoons tegelijk. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

41. de haat

 HOOFDSTUK 2 Nadat Jozef gestorven was, zaten de Israëlieten nog steeds in Egypte. Jozef had charme en een bijzonder talent voor logistiek en boekhouding. Dat kon van zijn broers niet gezegd worden. Heel veel meer dan geiten en schapen mennen en zich voortplanten konden zij niet. Egyptenaren hebben het niet zo op veehouders, dat is bekend. Een overdaad aan veehouders zat ze zelfs dwars.  Er kwam een nieuwe farao, die niks moest hebben dan die Israëlieten. 'Straks worden ze te talrijk!' riep hij uit. 'Stel dat ze zich bij onze vijanden aansluiten!' Deze farao besloot om de Israëlieten te knechten. Slavendrijvers dreven de nakomelingen van Israël bijeen en dwongen ze om stenen te maken uit klei. Ze moesten op het land werken. Ze werden mishandeld. Wat de farao niet wist, was dat de Israëlieten onderdrukt worden, ze juist talrijker worden. Het plan van de farao werkte niet.  De farao liet twee Hebreeuwse vroedvrouwen, Sifra en Pua, bij zich komen. Hij zei: 'Als er een ...
Meer lezen

36. de verhuizing

Ondanks de verzoenende woorden van Jozef, schrokken de broers zich kapot. De man die voor ze stond was Jozef, de dromer die ze jaren geleden aan de de Ismaëlieten hadden verkocht! Die dromer, die alles altijd beter wist, heette nu Safenat-Paneach en was de machtigste man van Egypte! Eén knip van zijn vingers zou genoeg zijn om hen te laten opvoeren aan de krokodillen. Wat deed Jozef? Hij stond daar te huilen! Het lijkt erop dat de kust veilig is, dachten de broers.  De farao vond het dolgezellig dat Safenat-Paneach zijn hele familie uit het oosten naar Egypte wilde halen. 'Er is weliswaar hongersnood, maar dankzij jou is er genoeg in onze graanschuren', zei hij tegen Safenat-Paneach. 'Het gaat om je vader, toch?' vroeg de farao voor de zekerheid. 'Ja, en mijn broers', antwoordde Jozef. 'Oja, ook nog broers.' 'En hun vrouwen, en bijslapen!' voegde Jozef toe. 'Ah, die ook nog!' 'En hun kinderen!' 'Kinderen?' 'Ja, en hùn ...
Meer lezen

24. de landbouwtechniek

Jakob had zeven jaar nagedacht hoe de huwelijksnacht zou moeten verlopen. Jakob vermoedde dat wat de dieren in het veld doen als ze bronstig zijn, vast lijkt op hoe de mensenkinderen tot stand gebracht worden. Jakob begreep ook dat zijzelf in dit spel het vrouwtjesdier was, domweg omdat ze tussen haar benen die piemel niet had. Ze mocht van geluk spreken dat haar borsten zich niet erg ontwikkelden en dat ze die verborgen kon houden onder de doeken die ze om haar borst wikkelde.  Jakob had ook ontdekt dat de vrouwtjesdieren die bronstig waren gemakkelijk gefopt konden worden met de jonge takken van populieren, amandelbomen en platanen. Het zachte hout kon goed doorgaan voor de stijfgeworden piemel van een mannetjesdier. Jakob deed daarmee een belangrijke uitvinding. Ze kon de mannetjesdieren van de vrouwtjesdieren gescheiden houden, terwijl er toch steeds lammeren en kalveren geboren werden. Het zaad dat nodig was voor deze kunstmatige bevruchting kon Jakob in een kruik opvangen bij...
Meer lezen